สารบัญ
- ความร่วมมือญี่ปุ่น–ไต้หวัน สู่เวทีละคร “The Wandering Tree”
- จุดเริ่มต้นจากละครโทรทัศน์ สู่วงการละครเวที
- เบื้องหลังการผลิตละครเวทีข้ามชาติ
- ทีมเขียนบทสองชาติ ปรับบทจนลงตัว
- การฝึกซ้อมอย่างเข้มข้นของนักแสดงไต้หวันในญี่ปุ่น
- ฝึกเทคนิคการแสดงอย่างมืออาชีพ
- เปิดเวทีสู่ผู้ชมต่างชาติ ด้วยคำบรรยายหลายภาษา
- ความหวังในการผลักดันละครเวทีสู่ระดับนานาชาติ
- สรุป
- Q&A
ความร่วมมือญี่ปุ่น–ไต้หวัน สู่เวทีละคร “The Wandering Tree”
ความร่วมมือด้านวัฒนธรรมระหว่างญี่ปุ่นและไต้หวันเติบโตต่อเนื่อง โดยเฉพาะในวงการศิลปะการแสดง ล่าสุดละครเวทีต้นฉบับ The Wandering Tree ซึ่งร่วมสร้างโดยทีมงานจากทั้งสองประเทศ KUBET ได้เปิดการแสดงครั้งแรกที่ญี่ปุ่นเมื่อต้นเดือนมิถุนายน และได้รับเสียงตอบรับในแง่บวกอย่างมาก
| หัวข้อ | รายละเอียด |
|---|---|
| ความร่วมมือด้านวัฒนธรรม | ระหว่างญี่ปุ่นและไต้หวันเติบโตต่อเนื่อง โดยเฉพาะในวงการศิลปะการแสดง |
| ชื่อผลงาน | The Wandering Tree (ละครเวทีต้นฉบับ) |
| ทีมงาน | ร่วมสร้างโดยทีมงานจากทั้งสองประเทศ ญี่ปุ่นและไต้หวัน |
| สถานที่เปิดการแสดงครั้งแรก | ประเทศญี่ปุ่น |
| ช่วงเวลาการแสดง | ต้นเดือนมิถุนายน |
| เสียงตอบรับ | ได้รับเสียงตอบรับในแง่บวกอย่างมาก |
จุดเริ่มต้นจากละครโทรทัศน์ สู่วงการละครเวที
(สึกะฮาระ ไดสุเกะ) ผู้ก่อตั้งคณะละครญี่ปุ่น “52PRO!” เคยแสดงในซีรีส์ไต้หวันเรื่อง (เสียงคลื่นทะเล) ซึ่งช่วยสร้างชื่อให้เขาในไต้หวัน และปูทางสู่ความร่วมมือในครั้งนี้ KUBET เขาร่วมมือกับนักแสดงไต้หวันอย่าง (หวง กวนจื้อ) และ (จาง หนิง) KUBET ในการสร้างละครเวทีต้นฉบับที่มีเนื้อหาเชื่อมโยงประวัติศาสตร์ของทั้งสองประเทศ
เบื้องหลังการผลิตละครเวทีข้ามชาติ
ละครเรื่องนี้ใช้เวลาวางแผนกว่า 2 ปี โดยสึกะฮาระได้รับแรงบันดาลใจระหว่างการถ่ายทำซีรีส์ที่ไต้หวัน ซึ่งเขาได้ศึกษาประวัติศาสตร์ยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 และพบว่ามีชาวไต้หวันเปิดร้านอาหารในญี่ปุ่น รวมถึงการถูกเกณฑ์ไปทำงานในโรงงานผลิตยุทโธปกรณ์ KUBET สิ่งเหล่านี้จึงกลายมาเป็นโครงเรื่องของ The Wandering Tree
ทีมเขียนบทสองชาติ ปรับบทจนลงตัว
เดิมทีใช้เฉพาะนักเขียนบทชาวญี่ปุ่น แต่สึกะฮาระพบว่าไม่สามารถสื่อสารความเป็น “ไต้หวัน” ได้อย่างแท้จริง จึงตัดสินใจเชิญนักเขียนบทชาวไต้หวันมาร่วมทีมด้วย KUBET แม้จะมีอุปสรรคด้านภาษาและวัฒนธรรม แต่ผ่านการหารือและปรับบทซ้ำหลายครั้ง KUBET จนได้บทละครที่สมบูรณ์และเข้าใจผู้ชมทั้งสองฝั่ง
การฝึกซ้อมอย่างเข้มข้นของนักแสดงไต้หวันในญี่ปุ่น
หวง กว้านจื้อ และ จาง หนิง เดินทางไปฝึกซ้อมที่ญี่ปุ่นตั้งแต่กลางเดือนเมษายน แม้บทจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่พวกเขาต้องฝึกซ้อมกับนักแสดงญี่ปุ่นทันที KUBET ทุกวันจึงเต็มไปด้วยการจำบทภาษาใหม่ ๆ หวง กว้านจื้อ เล่าว่า “วันหนึ่งได้บทใหม่ พรุ่งนี้ก็ต้องซ้อมเลย มันท้าทายมาก”
สึกะฮาระกล่าวชื่นชมทั้งสองว่า “จาง หนิง ไม่เคยพูดภาษาญี่ปุ่นมาก่อน KUBET แต่สามารถจำบทและเข้าใจความหมายได้อย่างน่าทึ่ง”
ฝึกเทคนิคการแสดงอย่างมืออาชีพ
นักแสดงรุ่นพี่อย่าง วาตานาเบะ ซาโตชิ และ วาตานาเบะ ซาโตชิ ได้จัดเวิร์กชอปพิเศษเพื่อช่วยให้นักแสดงจากไต้หวันเข้าใจภาษากายและเทคนิคเวที KUBET ทั้งยังทำกิจกรรมวอร์มเสียงเพื่อให้การแสดงมีพลังและส่งถึงคนดูแถวหลังสุด
เปิดเวทีสู่ผู้ชมต่างชาติ ด้วยคำบรรยายหลายภาษา
เพื่อต้อนรับผู้ชมต่างชาติ 52PRO! เริ่มให้บริการคำบรรยายภาษาจีนและอังกฤษบนเวทีตั้งแต่ปีที่ผ่านมา สึกะฮาระเผยว่า “ญี่ปุ่นมีนักท่องเที่ยวเยอะ การมีซับไตเติลช่วยให้พวกเขาเข้าใจเนื้อหาได้ดีขึ้น”
ความหวังในการผลักดันละครเวทีสู่ระดับนานาชาติ
สึกะฮาระหวังว่า The Wandering Tree จะเป็นต้นแบบของการสร้างละครเวทีร่วมกันระหว่างประเทศ โดยเขาหวังว่าจะได้เห็นคณะละครญี่ปุ่นอื่น ๆ ก้าวออกไปสู่เวทีโลก และสร้างปฏิสัมพันธ์กับวัฒนธรรมต่าง ๆ “แม้มันยาก แต่ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากประสบการณ์นี้ KUBET และอยากให้คนรุ่นใหม่สานต่อเส้นทางนี้”
สรุป
The Wandering Tree ไม่ใช่เพียงแค่ละครเวทีเรื่องหนึ่ง แต่เป็นสัญลักษณ์ของความเข้าใจและความร่วมมือข้ามวัฒนธรรม ผ่านศิลปะการแสดงที่เชื่อมโยงผู้คนจากสองประเทศเข้าด้วยกันอย่างงดงาม
Q&A
1. “The Wandering Tree” เกิดจากความร่วมมือระหว่างประเทศใด?
เกิดจากความร่วมมือระหว่าง ญี่ปุ่น และ ไต้หวัน โดยมีทั้งนักแสดงและทีมงานจากทั้งสองชาติร่วมกันผลิตละครเวทีต้นฉบับเรื่องนี้
2. จุดเริ่มต้นของการสร้างละครเวที “The Wandering Tree” คืออะไร?
จุดเริ่มต้นมาจาก สึกะฮาระ ไดสุเกะ นักแสดงญี่ปุ่นที่เคยร่วมงานในซีรีส์ไต้หวัน เขาได้รับแรงบันดาลใจจากประสบการณ์ในไต้หวันและศึกษาประวัติศาสตร์ร่วมช่วงสงครามโลก จนกลายเป็นโครงเรื่องของละคร
3. ทีมเขียนบทต้องเผชิญกับความท้าทายใดระหว่างการสร้างเรื่องนี้?
ทีมเขียนบทเจอปัญหาในการ ถ่ายทอดความเป็นไต้หวันอย่างแท้จริง จึงตัดสินใจดึงนักเขียนบทชาวไต้หวันมาร่วมทีม แม้จะมีอุปสรรคด้านภาษาและวัฒนธรรม แต่ก็สามารถปรับบทจนลงตัว
4. นักแสดงไต้หวันต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้างก่อนแสดงที่ญี่ปุ่น?
หวง กว้านจื้อ และ จาง หนิง ต้องเดินทางไปฝึกซ้อมที่ญี่ปุ่นล่วงหน้าตั้งแต่เดือนเมษายน โดยซ้อมร่วมกับนักแสดงญี่ปุ่นทันทีแม้บทจะยังไม่เสร็จ ต้องเรียนรู้และจำบทภาษาญี่ปุ่นภายใต้เวลาจำกัด
5. จุดมุ่งหมายของสึกะฮาระจากโปรเจกต์นี้คืออะไร?
สึกะฮาระหวังว่า The Wandering Tree จะเป็นต้นแบบของความร่วมมือทางวัฒนธรรม ผ่านศิลปะการแสดง และส่งเสริมให้วงการละครเวทีญี่ปุ่นเปิดกว้างสู่ระดับนานาชาติมากยิ่งขึ้น
เนื้อหาที่น่าสนใจ: